Dat één mens het kan bederven voor velen is iets wat we aan den lijven hebben mogen ondervinden dit weekend. Ik heb me zelfs even afgevraagd of we wel van een mens konden spreken. Uiteraard is niet het hele weekend bedorven door die blonde Aliën, integendeel.
Wildbunchers laten zich er niet zo snel onder krijgen hoor.
Ahum, loop op de feiten vooruit. Het begon allemaal op donderdagmorgen 3 september 2015 in alle vroegte.
We hebbend dan toch al bijna een rare twee weken achter de rug. Meer in de trant van “doet ie het of doet ie het niet” Yvonne heeft vakantie en de plannen om ergens naar toe te gaan waren twijfelachtig. Wordt het Denemarken naar een MR2 weekend? Nee, gaat het niet worden. Oostenrijk dan? Er ligt een mooie aanbieding voor onze neus. Net als ik op de knop boeken wil drukken bedenk ik me. Eerst even kijken hoeveel kilometer ik al met de MR2 heb gereden sinds de nieuwe verzekering is in gegaan. Dat was maar goed ook. Op de polis staat een kilometrage van 7500km per jaar. Sinds april al 8200km ermee gereden. Het risico wilde wik niet lopen, dus Oostenrijk ging het ook niet worden. Uiteindelijk besloten om nergens naar toe te gaan. Nee, we gaan een doorstart maken met onze badkamer. Bourtange ligt nog in het verschiet dus het niet zo dat we helemaal niks met Kroepies vakantie gaan doen.
Net zoals vorig jaar wilde we wel een dagje eerder naar het hoge, hoge noorden vertrekken. Hadden we vorig jaar een B&B geboekt, nu besloten om een dagje eerder naar camping ’t Plathuis te vertrekken. Even na gevraagd aan Rob of dat mogelijk was. ja hoor, no problemo.
Na dagen van regen, fris en ellendig weer waren de vooruitzichten voor het Bourtange weekend goed. Zo ook de donderdagmorgen, de dag dat we vertrekken. Droog en redelijk weer. Haast hebben we niet dus op het gemakje alles ingepakt en met een schamel zonnetje, dakloos on the road again.
Al vanaf het opstaan liep Bertju nerveus rond. M’n grote vriend weet al dat er wat staat te gebeuren. Met zijn ree bruine ogen blijft hij je aankijken, alsof hij zeggen wilt “hier ben ik, ik ga mee”. Gewillig laat hij zijn “Pirate dog” pakje aantrekken. Die doen we hem altijd aan zodat het geen witte bedoeling wordt in de MR2. Zijn haren krijg je er slecht uitgezogen en zo’n pakje help echt wel.
Byby Brunssum, tot zondag. Heerlijk, toch er even tussenuit. Tomtom geeft aan dat we 317km voor de boeg hebben. Het merendeel gaat door Duitsland dus geen snelheidsbeperkingen. Joepieeeeeee….
Het is helemaal niet druk op de snelweg. We kunnen stukken tussen de 190 en 200km/h rijden. Wel erg grappig als het dan iets langzamer gaat, een 160km/h, dat je dan voor je gevoel erg langzaam gaat.
Het is 12.30 uur, camping in zicht. Met een diepe Remus brom rijden we langzaam de camping op. Voor ons is dit de derde keer dat we het weekend Bourtange gaan mee maken. En net als ik het veldje op wil rijden waar de vorige twee edities gehouden werden zie ik dat veldje helemaal leeg is. Geen feesttent, niks, nada, nopes, helemaal leeg. Oja, het zou op het grote veld gehouden worden. Stukje door rijden en ja hoor. In de verte zie ik de feesttent al staan. Zo ook een strak gepoetste sw20 van Rob. Echter geen Rob, geen Carolien. Daar komt Tjerk al aan. Yyeeeeee….das alweer een jaar geleden. Haha. Kom een bakkie drinken bij de receptie. Gaan we doen. En daar is Rob dan ook. Mooi weerzien na een jaar. Kopje koffie? Ja lekker, koekje erbij? Jazeker! Bertju heeft dan al snel de herder van Tjerk geschoten. Vorig jaar ging dat wel goed tussen die twee. Nu is die herder ook een mooie dame, zal Bertju wel denken.
We krijgen te horen waarom het hele gebueren nnu op het grote veld is. Het veldje bij de trekkershutjes is door de regen van de afgelopen tijd zo drassig dat erop rijden not done is. Laat staan een feesttent en de hele kudde die daarop gaat lopen. Ja gelijk hebben ze natuurlijk en het grote veld is toch ook goed.
Na een lekker bakkie gaan we naar de plek des onheils. Olala, dat ziet er strak uit allemaal. Een ruime tent, een tap, meer als genoeg bier en andere soorten drank. Tafel, stoelen en het mooiste, een houten vloer zeg. Wat een luxe. In de tent is het al behoorlijk warm. Een lekker zonnetje schijnt dat buiten zitten ook een genot is. Carolien had nog een potje koffie gemaakt. We kunnen een broodje mee eten met de familie Bieleveld, hoe gezellig is dat. Heeel gezellig.
Rob legt me uit dat er niet gereden mag worden op het veldje bij de hutten. Om de auto uit te laden mag ik er wel op maar wel aan de kant rijden. We gaan de MR2 uitladen. Vervolgens even Vlagtwedde in. Op zoek naar een pinautomaat en wat boodschapjes doen voor morgenochtend. Het is immers geen B&B. koffie en zo hebben we zelf al mee genomen. Wat boter, broodjes om de ochtend door te komen. Ook een lekkere zak chips en wat drop. Dat kan al niet meer stuk. Zo, wij zitten gesetteld. Op naar de grote tent. Nog lekker wat ouwehoeren met Rob en Carolien. En dan gaat Bertju los. Geen andere honden in de buurt. Riempje af en gooooooooooooo daar gaat hij dan. Het ene na het andere rondje in sneltrein vaart. Joepieeeeeeee…… Dan komt er een balletje tevoorschijn. Waar hij die vandaan heeft gehaald mag Joost weten. Hij is helemaal door het dolle. Geweldig om te zien.
En dan hoor ik een geweldige sound. De roffel van een zes cilinder. Dat moet Volkmar zijn. Ook dat was weer een leuk weerzien. Volkmar gaat nog een toertje maken en bij Henk Koopman op bezoek.
Tijd vliegt alweer voorbij. Wat gaan we doen, frietje eten ergens of eten we een frietje op de camping. Dat kan namelijk ook. Wat later zitten we gezellig op de camping een frietje te eten. Nadien nog naar de grote tent. Rob sluit de tap alvast aan. Hij moet toch kijken of alles goed werkt hè hahaha. Tja en als de tap dan toch aangesloten is moeten even testen of lekkerbier ook lekker is. En of lekkerbier lekker is. Na een paar pintjes en alvast een leuke avond gaan we toch te bed. De reis heeft ons toch wat moe gemaakt.
Eenmaal in het hutje maken we de zak chips nog even burgemeester. En dan de oogjes dicht.
De eerste nacht, wat een nacht zeg. Een koude nacht. Dan wil je helemaal in je slaapzak kruipen maar echt prettig was dat niet. Ik weet nu hoe een mummie zich voelt zeg. Toch het hele lijf en ledenmaten erin gefrummeld. Dan vind Bertju het nodig om te laten weten hoe blij hij met me is. Om de haverklap spring hij bovenop me, kusjes geven. Wegduwen ging niet want m’n armen zaten verpakt in de slaapzak. Nondesju het is fris. Net als ik weer wat weg lig te dommelen komt Bertju weer….joehoeee hier ben ik…..kwispelkwispel hahaha. Ach het is toch net na 7.00 uur, ik sta maar op. Even de boel opwarmen door het gas fornuis even aan te zetten, en dat werkt. Ook Kroepie komt eruit. Bertju uitlaten en dan ontbijten. Wat leuk zo, geen mes, geen borden maar wel een bak koffie. De broodjes worden uit elkaar getrokken, boter wordt met een stuk plastic wat in de zak chips zat op de broodjes gesmeerd. Lappie kaas erop en eten maar. Bertju deed zich tegoed aan bak brokjes. Als ik dana buiten een pafke tot me ga nemen komt ook Volmar eraan. Gutemorgen….. we vragen of Volkmar ook een broodje wilt maar dat hebben ze zelf, koffie wilt hij wel en dacht dat dit in het restaurant te krijgen was. die is natuurlijk nog dicht. Bied hem mijn mok aan. We hebben pakjes melk. Dat was ook prima. Nadien lopen we naar de grote tent. Koffie loopt al te pruttelen. De nacht heeft alles nat en vochtig gemaakt. MR2 staat er bezopen bij.
Met z’n allen drinken we nog een bakkie. Volkmar gaat een toertje maken. Of we mee gaan. Nee we blijven lekker bij de tent. Zonnetje komt al op. Ik ga de MR2 wat proper maken. Wilde ik eerst de MR2 gaan wassen is dat echt niet nodig. De ochtenddauw heeft al het ongedierte week gemaakt en veeg je er zo van af. Lekker relaxed maak ik de MR2 droog. Bertju geniet weer van zijn vrijheid. We hoeven niet lang te wachten, in de verte horen wel het bekende geluid van een MR2. Robbert uit Zwitserland komt eraan. Vorig jaar al kennis gemaakt in Zwiterland met Robbert en het duurde een klein moment maar dan herkende hij ons weer. Erg leuk dit. En druppelen de wild bunchers langzaam binnen. Even later de beste man met de grijze ZZW, ben zijn naam even kwijt, Bart O, Eduard, Peter en Sonja, de nissan van Michel……en dan het geweld uit Zeeland, Hugo, Ilona, Hans, Robbie, Jacqueline, en dan ook Kiki. Geweldig om te zien dat die meid de hele rit heeft gemaakt en met een big smile aan komt rijden in haar starletje.
En zo is editie Bourtange 2015 echt begonnen. Her en der worden de tentjes al opgezet of zit men al te kwebbelen. Uiteraard worden ook de emmers uitgebreid besproken……de gezelligheid zit er al goed in.
Ook nu weer spreekt Bertju al zijn energie aan. Het grote veld is nu zijn domein. Hij rent, vliegt over het veld. De een na de ander gooit wel de lekke bal weg, hoppaaaa gaat hij weer.
Tjonge wat vliegt de tijd. Het eten wordt bezorgt. Wederom een goed uitziend warm en koud buffet. Hebben de Bieleveldjes weer goed voor elkaar hoor. Na het eten wordt de tap in werking gezet. Het is één grote gezellige boel. De buikspieren maken weer overuren van het lachen. Als traditie komt dan ook weer de fles feigling boven water. Zo ook de welbekende paarse muts die van hoofd naar hoofd gaat. Tjonge zeg wat heb ik weer gelachen. Met veel gezoek ook nog een kampvuurtje kunnen maken. Langzaammaar zeker krijgen we de boel wel aan het fikke, dan nog wat lampenolie erop en whoppaaaaa brand, brand in het……
Aan alles komt een end, zo aan deze eerste Bourtange by night. Lichtelijk beneveld lopen we naar de hut. Voor de derde keer delen we de hut weer met Rob en Jacqueline. Ook nu weer lachen geblazen. Jammer genoeg hadden ze Bert, van Bert en Ernie, al gezien. Bertju heeft zo’n Bert om mee te spelen. Echter nu zie ik ineens een vliegenmepper naar me toe komen hahaha…… oh oh. Weldra, hoorde ik achteraf, waren houthakkers weer aan het werk. Snurkuuuuuuuu haha.
Na een uurtje of wat, voor mijn gevoel lag ik er net in, speelt mijn blaas me parten. Oh oh wata haat ik dat. Mot er toch uit hè. Het is zo donker dat je geen moer ziet. Licht aan doen doe ik niet. Anderen hoeven geen last van mij te hebben. De croks had ik al klaar staan, vest aan en naar de plee. Poeheeee dat lucht op. Toch redelijk goed geslapen. Nu was het niet zo koud als de nacht ervoor. Iets na 7 sta ik op. Bertju beweegt zich niet. Die is zeker nog zo moe. Zachtjes kleed ik me aan. Pak de camera en loop langzaam richting de tent. Alles is gehuld in een lichte nevel. De MR2’s en ander gespuis hebben een mooie natte gloed over zich heen. Zijn meestal leuke foto’s. nog voor ik bij de tent ben zie ik Carolien ook al lopen. Goooooodmeurning….. haha.
Ik begin wat foto’s te maken en dan zie ik Peter en Sonja ook al aan komen lopen. Ook Peter schiet wat foto’s. koffie is klaar….poeheeeee gelukkig. De vrijdag avond, de feigling heeft z’n uitwerking best wel gedaan. Alhoewel ik niet echt koppijn heb. Beetje brak voel ik me wel. In de loop van de vroege morgen zie ik wel meer brakke koppies hahaha.
Na een gezellig ontbijtje wordt de planning van de dag aangekondigd. Als eerste staat op de planning een bezoekje aan de herfstmarkt in Bourtange zelf. Nadien de lunch en dan de toertocht. De afsluiter wordt een bezoek aan een scheepswerf alwaar een rondleiding krijgen van een uurtje of twee. Coolllllllll…… Langzaam maar zeker komen ook de eendagsvliegen aangevlogen. Kim en consorten, Peter en Renate en nog enkele. Veldje staat lekker vol met bolides.
Rob, Robbie en ik blijven bij de tent en de rest gaat naar de herfstmarkt. Kan zo mooi de mr2 wat drogen, ruitjes schoonmaken en zo. Lekker wat ouwehoeren in het zonnetje. Quality time zeg maar.
De hele bende is mooi op tijd terug. Dan komen Hugo en Ilona op me af. “blijf zo zitten hè en niet omdraaien” zegt Hugo. Ojeeee wat gaan we nu weer krijgen denk ik. Hugo staat achter me, wat gaat hij doen? Opeens zet hij wat op m’n kop. De rest begint te lachen, foto toestellen worden gepakt. Huh???? Wwhaaaaaaaaaaaa……echt gaaf, een gebreide Minion muts. De eenogige minion. Geweldig, ook nog een plukkie haar erop. Mijn dank is groot Hu & Il.
Gentlemen, start your engines. Toertochtje gaat beginnen. Robke heeft weer toertje uitgezet.
Nog altijd is het mooi weer. Dakkie eraf. Minionmuts op, we benne er klaar voor.
Wijselijk ben ik niet achter Robke gaan rijden. Neehee, met Pasen nog in het achterhoofd mocht in dit geval Mirjam de honeurs waar nemen hahahaha…. Dan Volkmar en dan wij. Heerlijk die sound van Volkmars Sw20. Een mooi toertje door het Groningse. Af en toe een beetje de vaart erin en dan weer iets rustiger. Na een tijdje stoppen we bij een meertje. Een straf windje waarvan dankbaar gebruikt wordt gemaakt door een kitesurfer. Leuk om te zien. Hier maken we een tussenstopje om wat te drinken, een ijsje en waar de druk van de blaas gehaald kan worden.
De toertocht gaat weer verder. Ik wil nu wel eens ergens achteraan gaan rijden. De een na de andere zet zijn bolide in beweging. Ik ga achter Robbie en Jacqueline aan. Had ik me maar bescheten zeg. Kreeg ik eerst een smile op me gezicht toen Robbie zijn SW20 starten werd het wat later wel anders. Zodra de beams werd gestart vond ik het wel kicke. Wat een geluid zeg. Maar na een minuut of tien erachter te hebben gereden werd het een aanslag op mijn trommelvliezen. Oorverdovende herrie. Al helemaal als de beams in de toeren begon te klimmen. Ondanks de Remus op onze zzw hoorde ik daar niks meer van. Enige wat ik hoorde waren de uitlaten van Robbie’s SW20 hahaha…..
Na weer wat mooie wegen gereden te hebben zie ik ineens een gebouw in de verte wat wel iets weg heeft van de schip. Zou het? Is dat nu een schip of een flatgebouw? Als we korter bij komen is het inderdaad een schip. Kolosaal zeg. Ojaaaaa…..gaaf, we zijn bij de scheepswerf. Oei, onze groep is best groot, waar zetten we al die auto’s neer? Met heel wat kunst en vliegwerk vind een ieder wel een plekje. Nu is het wachten op de gids. Deze is te laat. De bewaking laat ons al wel het terrein op. Deskundig worden we geteld. Dan staan we dus te wachten op het punt dat het gaat beginnen. De gids, de dame in kwestie was dus al te laat. Als een op hol geslaagde slachtkip kwam ze aangelopen. Wij staan daar netjes rustig te wachten. Zoon van Willem staat dat aan z’n elektronische sigaret te lurken….het eerste wat die slachtkip zegt is “hier wird nicht geraucht” op een toon ala dril instructor. Oh My God….. wat is dat voor mens, is het wel een mens, schiet door me heen. Nog voor iedereen bekomen was van die uitspraak kwam het volgende. Wij hebben dus Bertju en er was nog iemand die twee hondje bij zich had. Carolien had alles goed geregeld en via mail toestemming dat die hondje mee naar binnen mochten. Net nadat die schreeuwlelijk het rookverbod had uitgekraamd ziet ze die honden. Op dezelfde toon, of zelfs nog erger, staat ze daar te blèren dat honden verboden zijn. Carolien gaat rustig naar haar toe en verteld dat ze toestemming had gekregen. Daarhad ze geen boodschap aan, honden komen er niet in. Wederom probeert Carolien haar te vertellen dat ze daar toestemming voor had. Niks mee te maken honden komen er niet in. Iedereen staat perplex te kijken op de manier hoe die dame tekeer gaat. Ze heeft werkelijk schijt eraan. Dan wilt ze die mail wel eens zien. Ja duhhhh…..alsof je elke mail uitprint en gaat mee nemen. Carolien gaat naar huisbellen zodat haar dochter de bewuste mail naar mij kan mailen. Die mail kunnen we dan met de smartfoon ophalen. De gids staat dannog altijd te tieren en dan schreeuwt ze, “we gaan nu naar binnen zonder honden”. Ik ben het dan zat. Ik kan niet tegen dergelijke lui. “wij gaan dus niet naar binnen, we gaan wachten tot Carolien is uitgebeld”. Dat mens kijkt me aan met een blik, hoe durf jij tegen me in te gaan. Tierend loopt ze het gebouwtje in waar een bewaker zit. Dan hebben we de mail binnen. Ik geef mijn telefoon aan Carolien. Ze laat de mail lezen. Wat denk je dat het gedrocht zegt? Carolien had de mail vervalst. Schandalig dit. Meer en meer mensen worden boos. Kiki had al mij gezien dat ik ook aardig over de kook aan het gaan was dus ook Kiki probeerde dat mens in te laten dammen. Niks hielp. We konden naar binnen gaan zonder honden. Wildbunch motto is, samen uit, samen thuis. Dus niemand ging naar binnen. Toen ze dat in de gaten kreeg werden we gesommeerd het terrein te verlaten anders werd de bewaking geroepen. Het boeide dat mens totaal niks, respectloos gedrag en dan nog roepen “ik krijg toch wel betaald”.
Langzaam liepen we allemaal weer terug naar onze auto’s. dan gaat Hugo in gesprek met de bewaking. Wat daar besproken is weet ik niet maar Hugo heeft het wel zover gekregen dat wie wil, de mogelijkheid heeft om een foto van zijn auto te laten maken met het grote schip op de achtergrond. Enkele hebben gebruik daarvan gemaakt en toen werd het een chaos. Teveel auto’s en nergen naar toe kunnen om te wachten. Aangezien het toch al wat laat in de middag was besloten wij om alvast naar de camping te rijden. Mirjam en Henk volgde. En dan maken we een staaltje Subaru power mee hahaha….. weldra draaien we de snelweg op en laat ik de 140 peekaatjes van de emmer los. De bus werd kleiner en kleiner en Henk zag ik al helemaal niet meer. Maar dan wordt de bus weer groter en groter hahahaha…… jawel, de dames waren niet bang om het gas wat in te trappen. Dan nog even via de langweggetjes het gas erop en dan zijn we alweer bij de feesttent.
Uiteraard is het gesprek van de dag eucalypta, het Überwezen van de scheepswerf. Achja we hebben er ook om kunnen lachen alleen wel diep triest. Zoveel werk in gestoken om iets moois neer te zetten en één iemand kan dat dan verpesten.
Eenmaal weer terug bij de tent gaan er foto’s geschoten worden. Leuk man, alle gele zzw’s bij elkaar, later de rode aan de flanken, de aw11-jes bij elkaar met de rode zzw’s aan de flanken. Zelfs een drone werd in de strijd gegooid. Hoe leuk kan het zijn.
Tja dan gaat de BBQ iets eerder aan dan verwacht. Ook mooi. Weldra is het drukte van jewelste rondom de BBQ. Ook nu weer goed verzorgt. Niemand komt wat te kort. Lekker gegeten, weerveel gelachen. Je gelooft het of niet maar er was nog een bodempje in de feigling fles. Kiki, Jacqueline, uuhhh…wie nog en ik hebben een tieteglaasje bemachtigd. Kiki en Jacqueline vonden het wel leuk om wat uit te spoken. Stiekem vullen de feigling fles met water, een flinke schep zout erin. Zover ik weet is hans de enige die erin gestonken is. Hahahaha….leuk hè de jeugd hahahaha.
De regen deed ook z’n intrede. Toch was de tent nu vele malen beter als de vorige keren. Zo goed als waterdicht. Alleen Yvonne kreeg een kleine plens over haar heen. De vloer was ideaal. Geen troep, geen drassige zooi, echt ideaal. En weer is het een gezellige bedoeling. Termen als “nog ééntje, de voorlaatste” werden met de regelmaat van de klok gebezigd. Dan blijft het bier stromen hè….wat jij Willem hahaha
Naar mate de tijd verstreek werd het ook steeds gezelliger. Net als ik het glas nog eens wil vullen geven Robbie en Jacqueline aan naar bed te gaan. Mooie reden om ook maar te gaan slapen, bedenk ik me. Voordeel heb ik morgen ochtend wel. Oh oh heerlijk als je eens wat verstandiger bent. Alleen nu neem ik wel de MR2 mee. Kan die morgenvroeg meteen ingeladen worden.
Niet veel later liggen we weer als rolmopsen in de slaapzak. Bertju is helemaal gaar. Die is slaapwandelend zijn mand in gekropen. Poeheeeeeeee…sleepwell. Ja niet dus. Lig voor m’n gevoel net erin als ik mot p*ssen. Mwèèhèè….eruit dan maar weer. Blaas ledigen en verder meuren. Uurtje of wat weer hoge nood. Zelfde ritueel. Daarna toch wat door kunnen slapen tot een uurtje of 7.
Gelukkig niet zo’n brak gevoel als de zaterdag ochtend maar toch wel de sporen van het offer aan Bacchus. Achja, ying-Yang zullen we maar zeggen. Was het plezier wel waard geweest. Alles ligt nog wel in diepe rust. Wil niemand wekken en roep Bertju naar me toe. Meneer heeft geen zin. Z’n riem vind ik ook zo snel niet. Langzaam, uittrekkend komt hij naar me toe. Steekt z’n koppie eens buiten de deur en wilt terug gaan. Nee nee kom nu. Tergend langzaam komt hij naar buiten. Dan loopt hij maar mee zonder riem. Meneerheeft geen zin het natte gras op te gaan en na herhaaldijk roepen komt hij eindelijk. Tegen het eerste struikje pist hij eens. Op naar de tent. Gloeiende ….. mot hij nu ook nog poepen. Gelukkig doet hij dat in een dicht begroeid struikje. Ik heb geen zakje bij me. Maar zo heeft iemand last daarvan. En of de duivel ermee speelt, der blijft wat aan z’n gat plakken. Och och, hij kijkt mee aan met een blik van Help. Wat doe je dan als je niks bij je hebt? Men neme een blaadje van een struik en haalt zo het ongenoegen Bertjus bips af. Dankbaar kwispelt meneer eens en dan op zoek naar een volgende struik.
Ik kom de tent in en zie dat het erg laat is geworden. Licht brand nog en het is één grote puinhoop. Oohhhh kijk nou, Kiki heeft het ook laat gemaakt want haar jasje ligt er nog. Niemand is nog op dus ik begin maar met puinruimen. Is alles mooi schoon als we aan het ontbijt kunnen beginnen. Tafels, bankjes, alles bezaait met een plakkerige zooi. Eerste alle tafels leeg maken, glazen bij elkaar op de tap. Tafels afsoppen, bakjes afsoppen, alle rommel in de drekstuut. Dan komen Peter en Sonja er ook weer aan. Koffie wordt door hen gezet en ze beginnen de glazen te spoelen. Ik veeg de vloer nog even aan. En zo is nel alles weer schoon. Mooi tijd voor een bakkie.
Carolien is ook weer van de partij. Samen met haar kids zet ze het ontbijtje klaar. Gekookte eitjes erbij…mjammie.
De tent vult zich langzaam met duffe gezichtjes, de sporen van een mooie avond.
Tja, Bourtange 2015 loopt dan te einde. De eersten vertrekken langzaam na afscheid genomen te hebben. Wij halen onze spullen uit het huisje en laden alles weer in. Rijden dan nog naar de tent.
Kiki had het dus laat gemaakt, tot wel 4 uur hahaha. Zou het dan verstandig zijn nu de rit naar huis te maken van ruim 300km? Ze had genoeg aan Bacchus geofferd en of dat nu uit haar systeem zou zijn? Kiki vond dat ze het wel kon maken. Oke dan, is haar eigen verantwoordelijkheid en wij voelen niet wat zij voelt. Op de een of andere manier heeft ze na een avond tetteren nooit geen last van een kater. Ze besluit achter ons aan te rijden.
Ook wij nemen van iedereen afscheid en gaan op weg. Eenmaal op de snelweg is het toch niet zo fijn rijden met een Starletje achter je aan. Niet dat Kiki slecht rijd, integendeel maar zodra ik een auto had ingehaald bleef Kiki achter vanwege snellere weggebruikers. Dan moest ik van het gas af en zelfs stukken rond de 90 gaan rijden eer Kiki weer bij was. aangezien ik best wel moe was wilde ik toch wel de vaart erin houden want zo bleef ik alert. Bij een tankstation gestopt. Kiki begreep dat wel en zo kon ze ook lekker haar eigen tempo rijden. En dat ze gas kan geven hadden we al gehoord toen ze vrijdag aangekomen was. met een Starletje lekker rond de 180km/h rijden auf der Deutsche autobahn hahahaha de scheurneus.
Dan gaan we weer verder op eigen tempo. Schiet lekker op totdat, file. Gelukkig geen al te lange file. Verder lekker door kunnen rijden. Eenmaal thuis, alles uitpakken, snel naar de plee, bakkie zetten. Een kwartiertje later een berichtje van Kiki. Ze is goed aangekomen. Knap gedaan meid, weet je dat je dat ook kunt.
Poepoe….. wat hebben we een geweldig weekend gehad. Top genoten met de meest prachtige mensen. Een groep dat mooi bij elkaar past. Geen poespas, geen gedoe, geen gezeik, nee lekker genieten en ieder op zijn of haar manier, van jong tot oud.
Jammer genoeg was Jeroen geveld door een allergie. Zo sneu. Mijn speciale dank gaat uit naar Rob eb Carolien. Ze hebben weer wat moois op poten gezet. Ook Tjerk, van camping ’t Plathuis heeft er weer alles aan gedaan om Bourtange 2015 tot een succes te leiden. Top hoor. En je kunt ook lekker eten bij Camping ’t Plathuis. Tjerk vroeg zelfs of de frieten genoeg was anders haalde hij er nog wat.
Ook alle deelnemers bedank ik ook voor de gezelligheid. Volgend jaar zijn we er weer bij. Huisje heb ik al geboekt hahaha…dit wil je niet missen.
Zo, en nu weer naar de orde van de dag. Komende tijd is het badkamertijd.
Foto's zijn hier te bekijken
Nu voor elkaar krijgen dat ik vaker mag rijden 
