kom er maar in Gert- Jan
verslag DUDERSTADT 2015 juli
Moderator: Pieten
Zal ik dan toch maar??????
Duderstadt, 23-27 juli 2015.
Als je al in de krant komt te staan dan is het bijzonder. Bijzonder leuk of ….. nee nee geen afgeschoten criminelen te Amsterdam of om gewaaide bomen in Tjerkradeel. Eigenlijk helemaal niet in een Nederlandse krant want die hebben het maar druk over Griekenland, pedofielen en corrupte politieka’s . De Göttinger Tageblat weet wel waar ze over moeten schrijven. De krantenkop zegt al genoeg.
Benzingespräche und Freundschaftspflege
Toyota-MR2-Fans treffen sich in Duderstadt
Zegt al genoeg waar we het dit keer over gaan hebben. Niet geheel Toyota waardig maar het is dan ook het 13de treffen. Geheel in de trant der bijgelovige is dat dan ook wel enigszins uitgekomen. Ondanks Toyota het betrouwbaarste merk is waren de pechgevallen hoger dan normaal.
Uuhhh ik ga maar eens beginnen aan ons verhaal, een verhaal die alle kanten op gaat. Een verhaal over maagzuur dat moet overwerken, schijtende lama’s en heftige pppsstt geluiden. Een schreeuwende Amerikaan achterna gezeten door een Japanner. Gedreven door alcohol staan er door regen doorweekte schoenen op het terras. Duderstadt, ja we keken er alweer naar uit. Voor ons het tweede jaar, vierde treffen.
Hadden we in de Paas editie er een dag aangeplakt, nu vonden we het nodig er twee dagen aan te plakken. Twee extra dagen verwend worden in het prachtige hotel “Zur Erholung” in Duderstadt. We keken er al naar uit. En wat blijkt, er zijn er meer die er meer dagen aangeplakt hebben. Op woensdag zijn Kim en consorten er al. En dan lezen we de eerste pech gevallen al. Frans heeft een toplager naar de filistijnen. En weer foto’s van een MR2 op een autotrailer. Number one wordt afgevoerd. Blijkt dan dat ook dit euvel weer snel wordt opgelost.
Ja woensdag, onze tassen staan al klaar. Red Bully staat er proper bij. In de vroege ochtend van 23 juli 2015 pakken we boel in. We krijgen er al ervaring in want het is snel gebeurd. Bertju loopt alweer nerveus rond. Ook hij voelt de spanning….jaaaaa Duderstadt here we come, again. Het weer is goed, dak gaat eraf, tomtom ingesteld….by by Broenssoem. Met een donker remus gebrom laten we ons huis achter ons. Bertju heeft zich al genesteld en weldra gaan zijn oogjes al dicht. Hij vind alles prima zolang hij er maar bij is. Klokje geeft 8.05 uur aan als we de eerste rotonde hebben gehad. Een kleine 400km liggen voor ons. Ondanks de baustelle die we tegenkomen kunnen we goed door rijden. Tomtom geeft dan aan dat we nog 135km rijden moeten tot we er zijn als de boel stil staat. Goed stil staat. De autobahn lijkt tot een voetpad te zijn omgetoverd. Overal lopen lui kijkend wat er gaande is. Waarom we stil staan? Mij een raadsel. Na 20 minuten heb ik er genoeg van. Het geluk wilt dat we bij een afslag staan. We gaan van de snelweg af, stoppen en stellen tomtom in dat hij snelwegen moet vermijden. Ohw, kêk nau. Het is dan nog maar 110km rijden, wel binnendoor. Zeker geen straf in het mooie Duitsland. Genietend van de zon en de omgeving komen we bij Zur Erholung aan. Ja dat voelt als thuiskomen als je de bekende gezichten weer ziet. Meteen wordt gekeken of de kamer al schoon is. Nur staubzaugen horen we. Hebben wij tijd voor een bakkie koffie. Kim, Raymond, Cristiaan, Mirjam, Frans, Gerdie, ze zijn er wel maar ook weer niet haha. Nadat we gesetteld zijn lijkt een ijsje wel lekker, dat scoren we dan ook, Zur Erholung. Dan is Gert-Jan er ook.
Weldra wordt de rust verstoord door het bekende luid van een bus en de sw20. Jaha daar komen de schutters. Gezellig weerzien en meteen al de verhalen over gebroken toplagers en hoe het allemaal is opgelost. Later komt ook Patrik, ein Deutsche mitglied eraan. Mooie zwarte SW. Tijd voor het avond eten. Dat wordt smikkelen en smullen. Het weer is altijd nog prachtig en buiten eten is dan ook goed mogelijk.
Dan blijkt de SW van Patrik niet meer te willen starten. Tote hose, nichts mehr da. Als nieuwsgierige apen gaan we allemaal kijken wat er aan de hand kan zijn. Oh oh…worden wat kabels los getrokken en weer gemonteerd, eens links en rechts gekeken. Monteur Raymond is erbij dus het zal wel goed komen. Kijk eens of een zekering kaduuk is zeg ik voorzichtig. En jawel hoor, de zekering van het motormanagement ligt eruit. Aahhh makkie, nieuwe zekering erin. Cristiaan haalt de kapotte zekering eruit en wilt een nieuwe erin stoppen. Onder toeziend oog van vele begint Cristiaan vakkundig en zeer geconcentreerd aan deze job. Als de nieuwe zekering er bijna in zit roep ik “bbbzzztttt”. Wwhahaha….Cristiaan schrikt zich een kapotte zekering hahaha…. Hilariteit alom. Starten maar….poeffff en die ligt er ook weer uit. Elektrisch probleem dus. Een nieuwe zekering erin en dan de SW aanduwen. En dat lukt. Dus een probleem in de startknop of contactslot. Daar wordt morgen naar gekeken.
De eerste avond verloopt weer met Wild Bunch gezelligheid. Goed gegeten en een lekker pintje in goed gezelschap, wat wilt een mens nog meer.
Vrijdagmorgen, weer vroeg uit de veren. De tijd dat ik fris en fruitig uit bed kwam na de nodige pinten ligt ver achter me. Na een paar glazen gerstenat wil ik dat in de vroege morgen wel voelen, zo ook nu dus. Pak daarbij een niet al te beste nachtrust dan kan je je voorstellen dat een bak koffie wel zal smaken. De ervaring heeft me geleerd dat op tijdstippen dat ik het nest verlaat er geen personeel aanwezig is mij te voorzien van een dampende bak pleur. De zelfvoorzienigheid is een mooi goed. Zo hebben wij dus een dompelaar mee genomen. Bakkie water in de meegenomen mok, dompelaar erin, wachten tot het kookt, wat oploskoffie erin en voila, zo zitten we dan in de vroege morgen op balkon te genieten van de rust, die af en toe verstoord wordt door de kerkklok, aan de koffie. Kroepie ligt dan nog in diepe rust en Bertju wacht tot het sein komt “maak het vrouwtje maar wakker”. Jump…aaahhhh….kwispelkwispel hahaha. Lekkere douche scoren, Bertju uitlaten….ontbijten.
Het ziet er weer super uit. Keuze volop. Lekker eitje, harde broodjes, en een bordje verse aardbeitjes. Tjonge het ultieme vakantie gevoel.
De rest is ook weldra uit de veren. Prachtig lekker weer. Na het ontbijt buiten nog wat genieten. Raymond begint aan operatie sw van Patrik. En ja hoor, de startknop is de veroorzaker. Los gekoppeld en de boel is weer prima in orde. Tja, hij zal moeten starten met de sleutel hahaha.
Wat gaan we doen? Toertje? Goslar, daar wilt Kim naar toe. Prima, gaan we doen. Leuk toertje er naar toe. Yvonne roept, we hebben een tomtom kan je een spannende route instellen. Nou dat werd spannend hoor hahaha. Werkt geweldig tot je aan een onverharde weg komt. dan denk je, rij maar even anders en pikt tomtom het wel weer op. Nee nee tomtom maakt en houd het spannend en stuurt ons steeds terug naar die onverharde weg. Gelukkig een tweede tomtom bij en die is wat gewilliger. Toch een leuke route naar Goslar. Een prachtig dorpje. Daar hebben ze ook heerlijk ijs. Een ieder gaat dan even z’n eigen weg. Kroepie, Bertju en ik lopen langzaam terug naar de auto.
En weer proberen een spannende route te gaan rijden. En weer wordt het spannend, te spannend. Gelukkig beide tomtom’s aan het werk. Route naar het hotel is ondanks alles best spannend. Af en toe een beetje gassen, heerlijk bochtenwerk. Gert-Jan komt lekker mee. Het gebrul van de bus in de tunnel is oorverdovend.
Eenmaal weer bij het hotel zien we het volgende pech geval. De emmer van Stephan staat wat lager bij de grond aan één kant. Lekke tuup. Als dat alles is dan valt het wel mee….maar of dat alles zou zijn kan je op dat moment niet voorzien. Ook een gedeelte van treintje noord was op dat moment aangekomen.
De rust is vertrokken. Het begint al drukker en drukker te worden. Kwebbelkwebbeldekwebbel. Onder het genot van een pintje wordt er al heel wat bij gepraat. Het zonnetje doet altijd nog goed z’n best, heerlijk weer is het. En dat terwijl in Nederland code rood wordt afgegeven. Dan weergalmt het geluid van een dikke V8 door het dorp. Tevens ook de sound van een ruim 400pk sterke SW. Neem daarbij dan ook the sound van een S2000 Vtec dan begrijp je dat er vanzelf weer schuim op m’n biertje komt. feest kan beginnen, het geweld is binnen. Martin laat de Corvette op de parkeerplaats nog even brullen. Wat een sound zeg, wat een geweld.
Ook Kiki en Justin arriveren. Hebben een goede rit gehad alleen moesten ze wel een paar keer stoppen onderweg. Kiki’s blaas is het niet gewend al dat gehobbel. Tja een schroefset is leuk maar het wordt wel zo stug hè.
En zo is iedereen wel binnen gedruppeld. Anton met gezin is er ook. Doe maar ruig, oprijden met twee auto’s. vrouw en kids in een dikke Volvo en Anton in de cabrio.
Voedertijd, echt voedertijd. De zaal zit redelijk vol, nemen men wel in acht dat het een hele grote zaal is. De bakken zijn weer goed gevuld zeg. Voor elk wat wils. Smaken deed het ook weer prima. Maagzuur maakt overuren om al dat lekkers te verteren.
Na het eten gaan enkele een toertje maken, auto wassen of de voiture vol tanken. Wij blijven genieten van alle gezelligheid allom. Ook Mario, een inwoner van Duderstadt, komt even buurten.
Wat er dan gebeurt. Love story in wording. Mario heeft Nala mee genomen. Een mooie dame waarop Bertju meteen verliefd is. Nu heeft Bertju het niet altijd op vreemde hondebeestjes, al helemaal niet van het mannelijke geslacht maar van deze dame is Bertju danig onder de indruk. Ook Nala lijkt Bertju wel aardig te vinden en er begint een ware love story zich te ontwikkelen voor onze neuzen. Ze zoeken elkaar steeds op maar als Bertju te veel wilt snuffelen dan krijgt hij een snauw van Nala. Dat tafereel speelt zich een hele tijd af. Prachtig om te zien en later begrijp ik ook waarom. Nala was net vier weken van haar loopsheid af. Aaahhhaaa….tja hondeneuzen. De drang van Bertju om te zorgen voor nageslacht was dus even aangewakkerd. Nala echter is niet van het type…..kom maar bij me binnen, sessiebon .
Nu eens mooi de tijd om de SW van Richard te bekijken. Daar zit maanden werk in om wat peekaas eruit te peuteren. Dat ziet er prachtig uit. Ook een blik kunnen werpen op het Amerikaans monster. Een prachtige wagen die het logo screaming chicken doet verbleken. Als die ff op gas gaat dan is screaming chicken doof of zelfs gevlucht….da dan.
En dan komt Anton aangelopen. Vraagt aan Mario, de lokale Duderstadter, of er ergens in Duderstadt een dynamo is uit te halen. Ja hoor, volgende pech geval, dynamo van Anton’s cabrio hiemelu, kapot dus. Tja, te laat, vrijdag avond en op zaterdag en zondag ist ruhe tag. Oh oh das balen. De lekke band van Stephan is wel geplakt kunnen worden.
De avond verloopt weer naar wens van ieder. Er wordt getoerd, de avond rit, gezongen, gedronken. Kortom, kan het nog gezelliger? Nein!! Lekker doen wat je wilt. Later op de avond lijkt Nala wat gewilliger te worden. Ze daagt Bertju steeds meer uit maar nog altijd wel een snauw en grauw als hij te kort in de buurt komt van haar goddelijkheid. Nala blijft Bertju steeds opzoeken en Bertju gooit werkelijk alles in de strijd. Geeft zich zelfs helemaal over door op z’n rug te gaan liggen……of wilde hij zeggen…..daar motje wezen, daar mot je zijn, laat me ff kezen, vinden we beide fijn wwhahahahaha….. Maar Nala was niet te vermurwen. Alleen maar naar kijken en aankomen niet.
Het weer blijft lekker, de alcoholische dranken blijven stromen. Her en der zie ik zelfs al de kleinere glas varianten verschijnen….maar Yvonne en ik besluiten het nest op te gaan zoeken.
Gute nacht freunde…..toedeloe en tot morgen.
We zijn toch blij een kamer aan de achterkant te hebben. Aan de voorkant is het terras en die zullen wel doorgaan tot in de kleine uurtjes hahaha. Ik spring toch nog even snel onder de douche in de hoop wat bij te komen. Niet dat ik erg veel gedronken heb maar de uitwerking voel ik wel.
Samstag morgen. Wat een ellende die zachte kussens. De oplossing had ik in de nacht gevonden. De kussentjes voor de stoeltjes op het balkon boden uitkomst. Echt goed geslapen had ik niet. Wat erin gaat mot er ook weer uit. De nachtelijk plee bezoeken waren in aantal meer als ik gewild had. Uiteindelijk sta je dan maar op. Pppfffff….een beetje brak en blij dat ik gisteravond niet ben door gegaan. Koffie….wil koffie. Zo zachtjes mogelijk maak ik een bakkie. Olala het heeft geregend, wat zeg ik, het regende nog steeds een beetje. Een peuk onder het afdakje, dan aan de koffie op bed. Het is nog vroeg maar na de koffie ga ik Bertju maar uitlaten. Tja amehoela, de boel is nog afgesloten en personeel is er ook nog niet. Weer terug naar boven. Dan maar me zelf wat opfrissen. Een lekkere warme douche, kinnebakkes scheren en bijtertjes poetsen. In de tussentijd had Bertju Yvonne alweer wakker gemaakt. Dan nog maar eens kijken of de deur van het hotel nu wel open is. Personeel is er in ieder geval wel zo te horen aan al het gerommel in de keuken. Joepie, de deur is open. Op een balkon zie ik Jeroen al staan te piefe….. goeiesmorgens Jeroen….. even een kleine wandeling. Jeroen zit dan ook al op het terras. Ook Erik is er al. Zijn altijd dezelfde die vroeg uit de veren zijn. Inmiddels is de regen wel opgehouden. hahaha wat zien we daar dan. Een paar schoenen met sokken erin. Die hebben de hele nacht in de regen gestaan. Het zonnetje is ook al op, de natte schoenen zetten we dan maar even in de zon …..weldra zijn er al vele wakker.
Sieben uhr….voedertijd.
Oh oh oh wat een weelde. Ontbijt is weer zeer uitgebreid. Smaakt weer voortreffelijk. Totaal geen klagen. Meer en meer Wild-Bunchers komen de eetzaal inlopen. Wel leuk om te zien die duffe koppies van hen die de avond ervoor wel heel veel aan Bacchus hebben geofferd. Hoorde zelfs Dennis zeggen, auw auw praat niet tegen me wwhahaha….
En zo zijn er nog vele die nog moeten ontbijten als wij al klaar zijn. Peukje buiten en dan de emmer maar even drogen. Gisteren zag ik nog genoeg geplet vlees op de bumper zitten. Het lokale insecten bestand was weer danig uitgedund. De regen heeft de bumper weer redelijk schoon gemaakt. Enkele hardnekkige exemplaren kon ik er zo afvegen. Droogdoek er over en Red Bully is weer proper en rein. Meerdere waren bezig hun bolide in top staat te brengen. Vandaag is het showdag op het grote plein in Duderstadt. Ondanks het zonnetje nu wel de aardkloot aan het opwarmen is zijn de vooruitzichten redelijk. Voor in de namiddag wordt vies weer aangekondigd. Puh, dat is pas in de namiddag. We zullen wel zien. Na nog wat uit de nek te hebben geluld op het terras, de meeste wel uitgegeten zijn, komt bij mij het gevoel naar boven dat nu niet alleen Mandela voor de poort staat maar dat hij z’n hele familie heeft mee genomen. Oplossing is om snel naar de kamer te gaan en de hele zwik op weg naar zee te zetten. Poepoe, net als de druk van de ketel is krijg ik een app van Kiki. “opschieten, ze vertrekken nu”. Ja zeg, probeer jij zo’n vluchteling maar eens tegen te houden. Anyway, afknijpen die handel en…….eenmaal weer beneden is de parkeerplaats zo goed als leeg. Kim en consorten benne er nog, Gert-Jan is er nog. Ook goed, toch. Hopla op naar Duderstadt. Onder een stralend zonnetje is het een kort ritje naar Duderstadt. Op het grote plein zien we toch al gevulde terrasjes. Er staan ook al enkele Duitse MR2’s. we hebben de emmer net geparkeerd als dan pas de eerste groep aan komt rijden. Op het terras van “Home of the Wild Bunch” scoren we een bakkie. Er zijn er die dan al aan het ijs gaan zeg. Justin en ik, the last of the Mohanikanen, zoeken al snel de schaduw op. Die koperen ploert is niet aan ons besteed als roodharigen. Anderen genieten juist meer van de warmte. In verte horen we een bekend gebrom. Klinkt nog ver weg maar dat moeten de powerhous boys zijn. En jaar hoor, met een diep gebrom van een V8 komen de Corvette met in z’n kielzog de anderen aan. Martin stopt weer even voor het terras alwaar de meeste Wild-Bunchers zitten. Dat gaat lachen worden, schiet het door m’n hoofd. Ja hoor, het gas erop, oorverdovende herrie uit de uitlaten van de Corvette. Stoelen waaien om, glazen worden leeg geblazen en enkele dames hebben hun rokje nog net weten vast te houden hahaha. Iets verder laat de Corvette zien wat zijn geluks nummer is. Number eight gezien de donuts die daar gemaakt worden. Hilariteit alom natuurlijk. Super vet, die Corvette.
Her en der lijkt het een invasie van fotografen. We zien exemplaren op de grond liggen om schijnbaar de onderkant van hun bolide te fotograferen. Of proberen de straatklinkers te verwarmen hahaha. Patrik haalt een heel arsenaal aan spullen uit om elk hoekje van elke auto op de gevoelige plaat vast te leggen. Weer andere gaan wat winkelen. Zo ook Kroepie en Kiki. Die duiken een lokaal klein sjiek winkeltje in. Oh oh dat gaat weer poen kosten. Net als wij zelf bij wat bolides staan te kijken zien we een hond op ons aflopen. Een loslopende hond wel te verstaan. Bertju heb ik netjes aan de lijn. Of het was een heel dom hondje of een heel erg dominant hondje. Aan Bertju kon ik al zien dat eens helemaal verkeerd zou kunnen gaan. Door m’n hoofd schoot het al wat te doen als die hond Bertju aanvalt, of andersom. Had me al voorgenomen dat als die hond aanvalt en Bertju het onderspit zou delven ik die hond naar het Himalaya gebergte zou schoppen. Niet geheel dierenvriend waardig maar heb geen zin in een gewonde Bertju. Het andere hondje komt dus recht op Bertju af. Dit gaat echt niet goed dus. Ik laat Bertju wat vieren want het moet wel eerlijk blijven. En hopsaaaaa….. nog voor ik met de ogen kan blinken hangen die twee in elkaar. Een hoop herrie maar eer ik kon reageren rent het andere hondje weg. Bertju heeft een berg haren in zijn bek waarmee je een pruik kon maken. Na enkele meters kijkt het hondje nog om of Bertju hem niet na komt. Bertju staat stijf van de adrenaline, staart bijna naast zijn lijf, zo van, kom maar op. Woohooo….die Bertju toch.
Yvonne en Kiki kwamen de winkel uit en hadden de herrie gehoord. Jaha dat was Bertju, zei ik.
Yvonne had een leuk shirtje gescoord dus tijd om dat te vieren met…..jawel een ijsje haha.
Het geheel kreeg ook nog een officieel tintje. De Duderstadtse burgemeester was ook aanwezig. Tevens ook een verslaggever. Een interview met de burgemeester en Peter Lok en Mario. Wat later zat de burgemeester nog lekker wat na te kletsen op het terras.
Het weer lijkt om te slaan. Donkere wolken pakken zich samen maar ook de zon liet zich wel zien. Af en toe had het al gedruppeld. Dakje van de emmer had ik al dicht gedaan. Toch is het tijd om een toertje te gaan maken. Local Mario zou het geheel voor gaan.
De sontagsruhe werd ineens verstoord. Remus, Sebring, Skytune en andere uitlaatsystemen waren hier debet aan. Wild-Bunch gaat een toertje maken en dat mogen ze horen. Onder toeziend oog van de lokale bevolking verlaten we plein.
Het duurt echter niet lang of de hele stoet is in wat kleinere stoetjes veranderd. Maakt niks uit, uiteindelijk zitten we straks weer allemaal aan de voederbak in “Zur Erholung”. De wegen liggen echter bezaaid met afgebroken takken en ander grut. Oppassen dus. Zo’n emmertje staat zo achterste voren. Neem daarbij dat het af toe flink regent. Kunnen Justin en Kiki over mee praten. Leuk zo’n schroefsetje hè Kiki. Laat Justin zo’n schroefsetje hebben, Kiki met Justin mee rijd en dan speelt Kiki’s blaas al snel parten. Via de gsm vraagt Kiki of we kunnen stoppen. Dan doen we dan ook. Net als hun de blaas hebben geledigd begint het weer te regenen, flink te regenen. Ondanks de regen toch een leuk toertje gemaakt.
En dan zitten we weer met z’n allen in het hotel. De verhalen over en weer. Elk tafeltje is bezet. Gezelligheid troef. De één zit al aan het bier, waaronder me, my self and I, de ander aan de koffie omdat er nog een avond rit wordt gereden. Etenstijd. En weer een goed gevulde trog. Het smaakt weer voortreffelijk. Is er een bak leeg, is die zo weer vol gemaakt door de dames van Zur Erholung. Niks en niemand komt ook maar iets te kort.
Na het eten gaat ieder weer z’n weg. de één gaat mee een rustig toertje maken, de ander heeft behoefte aan de wat snellere variant. Weer andere duiken hun kamer op, kortom, lekker doen wat je zelf wilt. Wij blijven lekker binnen zitten. Genieten van een pintje en wat uit de nek lullen. En dat wilt wel lukken hoor met wat alcohol achter de kiezen.
En dan, ik wist het nog niet, maar breekt het meest memorabele moment aan. Stephan en Loes staan bij ons aan tafel wat mee te kletsen. Waar gaat het over? Over de fot, what else. Lachend en gierend komt het onderwerp, sex op oudere leeftijd hahaha….ik zeg…oh dat gaat zo….d’rop,d’rin, d’ruit, d’raf, was lekker, goedenacht. We liggen in een deuk. Loes tegen stephan….heeeeee Jaap zegt wel goede nacht. Hahaha… Nou nou zeg ik, gaat het er zo aan toe bij jullie. En weer ligt alles plat. Stephan tegen Loes, ja jij ligt dan al te pitten waarop ik weer zeg, maak je het zo saai dan. Echt waar…..we zitten tegen buikpijn aan van het lachen. Loes tegen Stephan, heb jij al eens een sukkel horen praten….waarop uit het niets Gert-Jan zegt, heb jij al eens een lama horen schijten. Ik kwam niet meer bij zeg ik je, wat zeg ik, nu ik dit opschrijf lig ik weer in een deuk. Wat heb ik gelachen zeg. En zo gaat de avond verder en verder. Aan andere tafeltjes verschijnen de kleinere glaasjes alweer. Nog één biertje, nog één pafke en dan gaan wij te bed. Staan we buiten een pafke te roken. Hans, Ingrid, Dennis……. Ingrid heeft het koud en staat wat te bibberen. “heb je het koud” vraag ik aan Ingrid waarop Hans een opmerking geeft waarbij bij mij bijna al het eten terug komt van het lachen. “zet dat ding uit” zegt Hans….wwhaaaaa….. hoe kom je erop zeg hahaha. Time to sleep. Kom, drink nog eentje zegt Dennis. Ahum als ik daar aan toe geef dan zit ik morgen ook als een zombie aan het ontbijt, gaan we maar niet doen.
Luikes, goedenacht, slaap lekker, aufwienerschnitzel. Boh…..weldra liggen kroepie en ik in dromenland. Bertju natuurlijk ook. Oh oh wat een dag zeg.
Sontag.
Wat ben ik blij zeg dat ik niet toegegeven heb aan “nog één biertje”. Toch ietwat duf land ik weer op moeder aarde. Natuurlijk weer op een tijdstip waarbij de vogels ook nog pitten. Broek aan, peuk rollen en het balkon op. Mwèèhèè regen, en fris ook nog eens. Bakkie zetten. Even later zit ook Erik op het balkon. Gutemorgen. Bertju kijkt alsof hij spoken ziet. Ga maar kijken zeg ik tegen Bertju. Nee hoor, Bertju kijkt wel maar blijft staan waar die staat. Na een lekker bakkie de douche in. Heerlijk is dat. Verzorgt en wel ga ik naar beneden. Oeps, de deur is weer dicht. In de keuken hoor ik al wel gerommel. De vriendelijke dame maakt de deur open. Nog ein halbe stunde und dan früstück, zeg ik. Nein, zegt de vriendelijke dame, ab halb acht gibt es früstück. So spät…. Die dame ist ab sieben uhr hier….. ai ai. Na een rondje met Bertju zitten Erik en Jeroen ook al op het terras. Peukie roken, wederom wat dom lullen. De meeste, wat zeg ik, bijna iedereen gaat naar huis vandaag. Alleen Jeroen, Sandra, Yvonne en ik hebben nog een dagje. Het is 7.15 uur als de früstück dame aan komt lopen. We kunnen aan tafel, koffie staat klaar, eieren gekookt en roerbakei is ook klaar. Woohooo…. Roerbakei, roerbakei, heroine dealen opeen kinderboerderij......hahaha. Hans teeuwen hè.
Het is weer een feest. Ook voor Bertju. Lekker een stukje worst of een stukje kaas. Langzaam wordt Zur Erholung wakker. Auto’s worden al ingepakt, tassen staan al in de gang. Aan alles komt een end, zo ook aan dit weekend. Maar wij hebben nog een dagje. Het weer is redelijk. Af en toe wat wolken, af en toe wat zon, het is droog gelukkig.
De één na de ander vertrekt huiswaarts. De één rijd alleen de ander weer in een treintje.
En dan, dan is iedereen weg. een rare gewaarwording is dat. De rust is terug in Duderstadt. Het geluid van de laatste uitlaat horen we in de verte verstommen. Nog een bakkie Jeroen?
Wat gaan wij doen vandaag? That’s the question. Kunnen een toertje doen. Misschien de rider weer eens uit proberen? Jeroen en Sandra vinden het prima. Maakt niet uit waar we terecht komen, we zien wel. Weer is goed dus gaan met die banaan. Vraag me niet waar we overal geweest zijn maar het was een dag met alle elementen erin. Rustig door prachtige dorpjes, industrie terreintjes, maar ook de snellere stukken. Berg op en berg af in gestrekte draf waarbij het pppsssttt gehalte wel heel erg hoog was af en toe. Hoe leuk is het dan als de weg voor je vrij is. Je ff goed op het gas kan. Hoe mooi is het dat daar op die wegen 100km/h is toe gestaan? Heeeeeeel mooi. En zo wisselde het de hele dag af. Snel, sneller naar langzaam, relaxed. En dan kom je op een weg waar je niet in mag. Bord is echter verbleekt dat het bijna niet te zien is. Toch doen we de stoute schoenen aan onder het mom, we zien wel waar we uitkomen. Nou het is een prachtig stukje. Mooie vergezichten, mooie natuur, roofvogels in de lucht, zon op het bolletje, bijzondere bloemetjes in de wei en druk doende torretjes en ander insecten grut. Ideaal plekje om even te genieten van de rust, een fotoke te schieten en Bertju wat rond te laten snuffelen. Sandra kon haar hart ophalen op deze plek.
We gaan weer op pad. Nu richting hotel. Ook nu weer van relaxed tot gaaaaaaaaassssss erop haha.
Eenmaal bij het hotel blijken we toch wel moe te zijn van de dag. In het hotel voorzien we ons weer van de innerlijke mens. Ook nu weer is het eten van uitstekende kwaliteit. Genieten ten top.
Anton, die een trailer was gaan halen thuis, was ook weer onderweg naar Duderstadt. Rond 21.30 uur zou hij er wel zijn. Nah daar blijven we dus even op wachten. Wij bleven nog wat gezellig na tafelen. Biertje, pafke, ijsje voor de dames, oeps Jeroen had ook nog een ijsje hahaha. Dan nog even naar buiten en ja hoor, daar is Anton met een grote trailer voor zijn blue baby. Met ons allen nog even een laatste pint gedronken en dan is het echt tijd om te gaan slapen. Nog voor we naar boven gingen hebben we ons viltje af gegeven. Dat wordt een hele rekenarij hahaha….viltje is zo goed als vol. Nog één peukie bij ons op het balkon en dan is het echt bedtijd.
Montag,
Gaaaappppp goed geslapen. Wat langer gelegen als normaal. Snel de dompelaar in de mok, bakkie, pafke en douchen. Wil graag vroeg de weg op. Na een wederom een goed ontbijtje, spullen inpakken. Anton is er ook nog net bij.
We nemen afscheid van Jeroen, Sandra, Anton. Toedeloe, tot de volgende keer. Weldra ligt Zur Erholung achter ons. In Duderstadt de tank nog even vol gegooid en we gaan dan echt op pad huiswaarts. Helaas niet dakloos, regen troef. Jammer hoor maar je doet er niks aan. Oh oh na een tijdje beginnen de inzinkingen al op te doemen. Zeker als je niet wat door kunt rijden. Het is oppassengeblazen met dit weer. De één rijd angstig langzaam en de ander vliegt je voorbij. Ter hoogte van Düsseldorf staat de boel vast. Meteen de snelweg af, gaan we lekker binnendoor verder. Of dat nu zo leuk was? tom tom stuurde ons door van de achterbuurtwijken, niet echt mooi om te zien maar al snel zaten we op de open velden. Uiteindelijk weer de snelweg opgezocht maar het mocht niet baten. De vermoeidheid sloeg nu echt toe. Dan maar even de snelweg af, parkeerplaats op, pet op, achterover leunen en een hazenslaapje doen. Zaten toch al enkele uurtjes achter het stuur. Na ruim een half uurtje weer fris en fruitig de weg vervolgen. Laatste stuk echt het gas erop. Lekker hele stukken rond de 200km/h kunnen rijden wat dan weer lekker opschiet.
Endlich zuhause. Blij? Niet echt. Na 4 dagen genieten is het weer back to reality. Beide zijn we moe, Bertju is ook erg moe zo te zien. Hij moest poepen maar deed dat met de ogen dicht. Of was het al data lekkers wat hem parten begon te spelen. Anyway, emmer uitladen, spullen naar binnen, emmer de garage in en bankdrukken. Yvonne was even haarbed ingedoken.
Wat een mega vet weekend was het weer. Ondanks de kleine pech gevalletjes geen ongelukken. Iedereen weer veilig thuis. Maar wat hebben wij genoten zeg. Poen dubbel en dwars waard. Van de andere kant, hoe kunnen ze het doen voor die centen. Overdadig eten, veel gedronken, belangrijker nog, erg veel gelachen, genoten met leuke mensen om je heen. Met thuiskomen zoals Erik altijd zegt.
Als laatste, iedereen bedankt voor de gezelligheid. Volgende keer zijn we er zeker weer bij.
Duderstadt, 23-27 juli 2015.
Als je al in de krant komt te staan dan is het bijzonder. Bijzonder leuk of ….. nee nee geen afgeschoten criminelen te Amsterdam of om gewaaide bomen in Tjerkradeel. Eigenlijk helemaal niet in een Nederlandse krant want die hebben het maar druk over Griekenland, pedofielen en corrupte politieka’s . De Göttinger Tageblat weet wel waar ze over moeten schrijven. De krantenkop zegt al genoeg.
Benzingespräche und Freundschaftspflege
Toyota-MR2-Fans treffen sich in Duderstadt
Zegt al genoeg waar we het dit keer over gaan hebben. Niet geheel Toyota waardig maar het is dan ook het 13de treffen. Geheel in de trant der bijgelovige is dat dan ook wel enigszins uitgekomen. Ondanks Toyota het betrouwbaarste merk is waren de pechgevallen hoger dan normaal.
Uuhhh ik ga maar eens beginnen aan ons verhaal, een verhaal die alle kanten op gaat. Een verhaal over maagzuur dat moet overwerken, schijtende lama’s en heftige pppsstt geluiden. Een schreeuwende Amerikaan achterna gezeten door een Japanner. Gedreven door alcohol staan er door regen doorweekte schoenen op het terras. Duderstadt, ja we keken er alweer naar uit. Voor ons het tweede jaar, vierde treffen.
Hadden we in de Paas editie er een dag aangeplakt, nu vonden we het nodig er twee dagen aan te plakken. Twee extra dagen verwend worden in het prachtige hotel “Zur Erholung” in Duderstadt. We keken er al naar uit. En wat blijkt, er zijn er meer die er meer dagen aangeplakt hebben. Op woensdag zijn Kim en consorten er al. En dan lezen we de eerste pech gevallen al. Frans heeft een toplager naar de filistijnen. En weer foto’s van een MR2 op een autotrailer. Number one wordt afgevoerd. Blijkt dan dat ook dit euvel weer snel wordt opgelost.
Ja woensdag, onze tassen staan al klaar. Red Bully staat er proper bij. In de vroege ochtend van 23 juli 2015 pakken we boel in. We krijgen er al ervaring in want het is snel gebeurd. Bertju loopt alweer nerveus rond. Ook hij voelt de spanning….jaaaaa Duderstadt here we come, again. Het weer is goed, dak gaat eraf, tomtom ingesteld….by by Broenssoem. Met een donker remus gebrom laten we ons huis achter ons. Bertju heeft zich al genesteld en weldra gaan zijn oogjes al dicht. Hij vind alles prima zolang hij er maar bij is. Klokje geeft 8.05 uur aan als we de eerste rotonde hebben gehad. Een kleine 400km liggen voor ons. Ondanks de baustelle die we tegenkomen kunnen we goed door rijden. Tomtom geeft dan aan dat we nog 135km rijden moeten tot we er zijn als de boel stil staat. Goed stil staat. De autobahn lijkt tot een voetpad te zijn omgetoverd. Overal lopen lui kijkend wat er gaande is. Waarom we stil staan? Mij een raadsel. Na 20 minuten heb ik er genoeg van. Het geluk wilt dat we bij een afslag staan. We gaan van de snelweg af, stoppen en stellen tomtom in dat hij snelwegen moet vermijden. Ohw, kêk nau. Het is dan nog maar 110km rijden, wel binnendoor. Zeker geen straf in het mooie Duitsland. Genietend van de zon en de omgeving komen we bij Zur Erholung aan. Ja dat voelt als thuiskomen als je de bekende gezichten weer ziet. Meteen wordt gekeken of de kamer al schoon is. Nur staubzaugen horen we. Hebben wij tijd voor een bakkie koffie. Kim, Raymond, Cristiaan, Mirjam, Frans, Gerdie, ze zijn er wel maar ook weer niet haha. Nadat we gesetteld zijn lijkt een ijsje wel lekker, dat scoren we dan ook, Zur Erholung. Dan is Gert-Jan er ook.
Weldra wordt de rust verstoord door het bekende luid van een bus en de sw20. Jaha daar komen de schutters. Gezellig weerzien en meteen al de verhalen over gebroken toplagers en hoe het allemaal is opgelost. Later komt ook Patrik, ein Deutsche mitglied eraan. Mooie zwarte SW. Tijd voor het avond eten. Dat wordt smikkelen en smullen. Het weer is altijd nog prachtig en buiten eten is dan ook goed mogelijk.
Dan blijkt de SW van Patrik niet meer te willen starten. Tote hose, nichts mehr da. Als nieuwsgierige apen gaan we allemaal kijken wat er aan de hand kan zijn. Oh oh…worden wat kabels los getrokken en weer gemonteerd, eens links en rechts gekeken. Monteur Raymond is erbij dus het zal wel goed komen. Kijk eens of een zekering kaduuk is zeg ik voorzichtig. En jawel hoor, de zekering van het motormanagement ligt eruit. Aahhh makkie, nieuwe zekering erin. Cristiaan haalt de kapotte zekering eruit en wilt een nieuwe erin stoppen. Onder toeziend oog van vele begint Cristiaan vakkundig en zeer geconcentreerd aan deze job. Als de nieuwe zekering er bijna in zit roep ik “bbbzzztttt”. Wwhahaha….Cristiaan schrikt zich een kapotte zekering hahaha…. Hilariteit alom. Starten maar….poeffff en die ligt er ook weer uit. Elektrisch probleem dus. Een nieuwe zekering erin en dan de SW aanduwen. En dat lukt. Dus een probleem in de startknop of contactslot. Daar wordt morgen naar gekeken.
De eerste avond verloopt weer met Wild Bunch gezelligheid. Goed gegeten en een lekker pintje in goed gezelschap, wat wilt een mens nog meer.
Vrijdagmorgen, weer vroeg uit de veren. De tijd dat ik fris en fruitig uit bed kwam na de nodige pinten ligt ver achter me. Na een paar glazen gerstenat wil ik dat in de vroege morgen wel voelen, zo ook nu dus. Pak daarbij een niet al te beste nachtrust dan kan je je voorstellen dat een bak koffie wel zal smaken. De ervaring heeft me geleerd dat op tijdstippen dat ik het nest verlaat er geen personeel aanwezig is mij te voorzien van een dampende bak pleur. De zelfvoorzienigheid is een mooi goed. Zo hebben wij dus een dompelaar mee genomen. Bakkie water in de meegenomen mok, dompelaar erin, wachten tot het kookt, wat oploskoffie erin en voila, zo zitten we dan in de vroege morgen op balkon te genieten van de rust, die af en toe verstoord wordt door de kerkklok, aan de koffie. Kroepie ligt dan nog in diepe rust en Bertju wacht tot het sein komt “maak het vrouwtje maar wakker”. Jump…aaahhhh….kwispelkwispel hahaha. Lekkere douche scoren, Bertju uitlaten….ontbijten.
Het ziet er weer super uit. Keuze volop. Lekker eitje, harde broodjes, en een bordje verse aardbeitjes. Tjonge het ultieme vakantie gevoel.
De rest is ook weldra uit de veren. Prachtig lekker weer. Na het ontbijt buiten nog wat genieten. Raymond begint aan operatie sw van Patrik. En ja hoor, de startknop is de veroorzaker. Los gekoppeld en de boel is weer prima in orde. Tja, hij zal moeten starten met de sleutel hahaha.
Wat gaan we doen? Toertje? Goslar, daar wilt Kim naar toe. Prima, gaan we doen. Leuk toertje er naar toe. Yvonne roept, we hebben een tomtom kan je een spannende route instellen. Nou dat werd spannend hoor hahaha. Werkt geweldig tot je aan een onverharde weg komt. dan denk je, rij maar even anders en pikt tomtom het wel weer op. Nee nee tomtom maakt en houd het spannend en stuurt ons steeds terug naar die onverharde weg. Gelukkig een tweede tomtom bij en die is wat gewilliger. Toch een leuke route naar Goslar. Een prachtig dorpje. Daar hebben ze ook heerlijk ijs. Een ieder gaat dan even z’n eigen weg. Kroepie, Bertju en ik lopen langzaam terug naar de auto.
En weer proberen een spannende route te gaan rijden. En weer wordt het spannend, te spannend. Gelukkig beide tomtom’s aan het werk. Route naar het hotel is ondanks alles best spannend. Af en toe een beetje gassen, heerlijk bochtenwerk. Gert-Jan komt lekker mee. Het gebrul van de bus in de tunnel is oorverdovend.
Eenmaal weer bij het hotel zien we het volgende pech geval. De emmer van Stephan staat wat lager bij de grond aan één kant. Lekke tuup. Als dat alles is dan valt het wel mee….maar of dat alles zou zijn kan je op dat moment niet voorzien. Ook een gedeelte van treintje noord was op dat moment aangekomen.
De rust is vertrokken. Het begint al drukker en drukker te worden. Kwebbelkwebbeldekwebbel. Onder het genot van een pintje wordt er al heel wat bij gepraat. Het zonnetje doet altijd nog goed z’n best, heerlijk weer is het. En dat terwijl in Nederland code rood wordt afgegeven. Dan weergalmt het geluid van een dikke V8 door het dorp. Tevens ook de sound van een ruim 400pk sterke SW. Neem daarbij dan ook the sound van een S2000 Vtec dan begrijp je dat er vanzelf weer schuim op m’n biertje komt. feest kan beginnen, het geweld is binnen. Martin laat de Corvette op de parkeerplaats nog even brullen. Wat een sound zeg, wat een geweld.
Ook Kiki en Justin arriveren. Hebben een goede rit gehad alleen moesten ze wel een paar keer stoppen onderweg. Kiki’s blaas is het niet gewend al dat gehobbel. Tja een schroefset is leuk maar het wordt wel zo stug hè.
En zo is iedereen wel binnen gedruppeld. Anton met gezin is er ook. Doe maar ruig, oprijden met twee auto’s. vrouw en kids in een dikke Volvo en Anton in de cabrio.
Voedertijd, echt voedertijd. De zaal zit redelijk vol, nemen men wel in acht dat het een hele grote zaal is. De bakken zijn weer goed gevuld zeg. Voor elk wat wils. Smaken deed het ook weer prima. Maagzuur maakt overuren om al dat lekkers te verteren.
Na het eten gaan enkele een toertje maken, auto wassen of de voiture vol tanken. Wij blijven genieten van alle gezelligheid allom. Ook Mario, een inwoner van Duderstadt, komt even buurten.
Wat er dan gebeurt. Love story in wording. Mario heeft Nala mee genomen. Een mooie dame waarop Bertju meteen verliefd is. Nu heeft Bertju het niet altijd op vreemde hondebeestjes, al helemaal niet van het mannelijke geslacht maar van deze dame is Bertju danig onder de indruk. Ook Nala lijkt Bertju wel aardig te vinden en er begint een ware love story zich te ontwikkelen voor onze neuzen. Ze zoeken elkaar steeds op maar als Bertju te veel wilt snuffelen dan krijgt hij een snauw van Nala. Dat tafereel speelt zich een hele tijd af. Prachtig om te zien en later begrijp ik ook waarom. Nala was net vier weken van haar loopsheid af. Aaahhhaaa….tja hondeneuzen. De drang van Bertju om te zorgen voor nageslacht was dus even aangewakkerd. Nala echter is niet van het type…..kom maar bij me binnen, sessiebon .
Nu eens mooi de tijd om de SW van Richard te bekijken. Daar zit maanden werk in om wat peekaas eruit te peuteren. Dat ziet er prachtig uit. Ook een blik kunnen werpen op het Amerikaans monster. Een prachtige wagen die het logo screaming chicken doet verbleken. Als die ff op gas gaat dan is screaming chicken doof of zelfs gevlucht….da dan.
En dan komt Anton aangelopen. Vraagt aan Mario, de lokale Duderstadter, of er ergens in Duderstadt een dynamo is uit te halen. Ja hoor, volgende pech geval, dynamo van Anton’s cabrio hiemelu, kapot dus. Tja, te laat, vrijdag avond en op zaterdag en zondag ist ruhe tag. Oh oh das balen. De lekke band van Stephan is wel geplakt kunnen worden.
De avond verloopt weer naar wens van ieder. Er wordt getoerd, de avond rit, gezongen, gedronken. Kortom, kan het nog gezelliger? Nein!! Lekker doen wat je wilt. Later op de avond lijkt Nala wat gewilliger te worden. Ze daagt Bertju steeds meer uit maar nog altijd wel een snauw en grauw als hij te kort in de buurt komt van haar goddelijkheid. Nala blijft Bertju steeds opzoeken en Bertju gooit werkelijk alles in de strijd. Geeft zich zelfs helemaal over door op z’n rug te gaan liggen……of wilde hij zeggen…..daar motje wezen, daar mot je zijn, laat me ff kezen, vinden we beide fijn wwhahahahaha….. Maar Nala was niet te vermurwen. Alleen maar naar kijken en aankomen niet.
Het weer blijft lekker, de alcoholische dranken blijven stromen. Her en der zie ik zelfs al de kleinere glas varianten verschijnen….maar Yvonne en ik besluiten het nest op te gaan zoeken.
Gute nacht freunde…..toedeloe en tot morgen.
We zijn toch blij een kamer aan de achterkant te hebben. Aan de voorkant is het terras en die zullen wel doorgaan tot in de kleine uurtjes hahaha. Ik spring toch nog even snel onder de douche in de hoop wat bij te komen. Niet dat ik erg veel gedronken heb maar de uitwerking voel ik wel.
Samstag morgen. Wat een ellende die zachte kussens. De oplossing had ik in de nacht gevonden. De kussentjes voor de stoeltjes op het balkon boden uitkomst. Echt goed geslapen had ik niet. Wat erin gaat mot er ook weer uit. De nachtelijk plee bezoeken waren in aantal meer als ik gewild had. Uiteindelijk sta je dan maar op. Pppfffff….een beetje brak en blij dat ik gisteravond niet ben door gegaan. Koffie….wil koffie. Zo zachtjes mogelijk maak ik een bakkie. Olala het heeft geregend, wat zeg ik, het regende nog steeds een beetje. Een peuk onder het afdakje, dan aan de koffie op bed. Het is nog vroeg maar na de koffie ga ik Bertju maar uitlaten. Tja amehoela, de boel is nog afgesloten en personeel is er ook nog niet. Weer terug naar boven. Dan maar me zelf wat opfrissen. Een lekkere warme douche, kinnebakkes scheren en bijtertjes poetsen. In de tussentijd had Bertju Yvonne alweer wakker gemaakt. Dan nog maar eens kijken of de deur van het hotel nu wel open is. Personeel is er in ieder geval wel zo te horen aan al het gerommel in de keuken. Joepie, de deur is open. Op een balkon zie ik Jeroen al staan te piefe….. goeiesmorgens Jeroen….. even een kleine wandeling. Jeroen zit dan ook al op het terras. Ook Erik is er al. Zijn altijd dezelfde die vroeg uit de veren zijn. Inmiddels is de regen wel opgehouden. hahaha wat zien we daar dan. Een paar schoenen met sokken erin. Die hebben de hele nacht in de regen gestaan. Het zonnetje is ook al op, de natte schoenen zetten we dan maar even in de zon …..weldra zijn er al vele wakker.
Sieben uhr….voedertijd.
Oh oh oh wat een weelde. Ontbijt is weer zeer uitgebreid. Smaakt weer voortreffelijk. Totaal geen klagen. Meer en meer Wild-Bunchers komen de eetzaal inlopen. Wel leuk om te zien die duffe koppies van hen die de avond ervoor wel heel veel aan Bacchus hebben geofferd. Hoorde zelfs Dennis zeggen, auw auw praat niet tegen me wwhahaha….
En zo zijn er nog vele die nog moeten ontbijten als wij al klaar zijn. Peukje buiten en dan de emmer maar even drogen. Gisteren zag ik nog genoeg geplet vlees op de bumper zitten. Het lokale insecten bestand was weer danig uitgedund. De regen heeft de bumper weer redelijk schoon gemaakt. Enkele hardnekkige exemplaren kon ik er zo afvegen. Droogdoek er over en Red Bully is weer proper en rein. Meerdere waren bezig hun bolide in top staat te brengen. Vandaag is het showdag op het grote plein in Duderstadt. Ondanks het zonnetje nu wel de aardkloot aan het opwarmen is zijn de vooruitzichten redelijk. Voor in de namiddag wordt vies weer aangekondigd. Puh, dat is pas in de namiddag. We zullen wel zien. Na nog wat uit de nek te hebben geluld op het terras, de meeste wel uitgegeten zijn, komt bij mij het gevoel naar boven dat nu niet alleen Mandela voor de poort staat maar dat hij z’n hele familie heeft mee genomen. Oplossing is om snel naar de kamer te gaan en de hele zwik op weg naar zee te zetten. Poepoe, net als de druk van de ketel is krijg ik een app van Kiki. “opschieten, ze vertrekken nu”. Ja zeg, probeer jij zo’n vluchteling maar eens tegen te houden. Anyway, afknijpen die handel en…….eenmaal weer beneden is de parkeerplaats zo goed als leeg. Kim en consorten benne er nog, Gert-Jan is er nog. Ook goed, toch. Hopla op naar Duderstadt. Onder een stralend zonnetje is het een kort ritje naar Duderstadt. Op het grote plein zien we toch al gevulde terrasjes. Er staan ook al enkele Duitse MR2’s. we hebben de emmer net geparkeerd als dan pas de eerste groep aan komt rijden. Op het terras van “Home of the Wild Bunch” scoren we een bakkie. Er zijn er die dan al aan het ijs gaan zeg. Justin en ik, the last of the Mohanikanen, zoeken al snel de schaduw op. Die koperen ploert is niet aan ons besteed als roodharigen. Anderen genieten juist meer van de warmte. In verte horen we een bekend gebrom. Klinkt nog ver weg maar dat moeten de powerhous boys zijn. En jaar hoor, met een diep gebrom van een V8 komen de Corvette met in z’n kielzog de anderen aan. Martin stopt weer even voor het terras alwaar de meeste Wild-Bunchers zitten. Dat gaat lachen worden, schiet het door m’n hoofd. Ja hoor, het gas erop, oorverdovende herrie uit de uitlaten van de Corvette. Stoelen waaien om, glazen worden leeg geblazen en enkele dames hebben hun rokje nog net weten vast te houden hahaha. Iets verder laat de Corvette zien wat zijn geluks nummer is. Number eight gezien de donuts die daar gemaakt worden. Hilariteit alom natuurlijk. Super vet, die Corvette.
Her en der lijkt het een invasie van fotografen. We zien exemplaren op de grond liggen om schijnbaar de onderkant van hun bolide te fotograferen. Of proberen de straatklinkers te verwarmen hahaha. Patrik haalt een heel arsenaal aan spullen uit om elk hoekje van elke auto op de gevoelige plaat vast te leggen. Weer andere gaan wat winkelen. Zo ook Kroepie en Kiki. Die duiken een lokaal klein sjiek winkeltje in. Oh oh dat gaat weer poen kosten. Net als wij zelf bij wat bolides staan te kijken zien we een hond op ons aflopen. Een loslopende hond wel te verstaan. Bertju heb ik netjes aan de lijn. Of het was een heel dom hondje of een heel erg dominant hondje. Aan Bertju kon ik al zien dat eens helemaal verkeerd zou kunnen gaan. Door m’n hoofd schoot het al wat te doen als die hond Bertju aanvalt, of andersom. Had me al voorgenomen dat als die hond aanvalt en Bertju het onderspit zou delven ik die hond naar het Himalaya gebergte zou schoppen. Niet geheel dierenvriend waardig maar heb geen zin in een gewonde Bertju. Het andere hondje komt dus recht op Bertju af. Dit gaat echt niet goed dus. Ik laat Bertju wat vieren want het moet wel eerlijk blijven. En hopsaaaaa….. nog voor ik met de ogen kan blinken hangen die twee in elkaar. Een hoop herrie maar eer ik kon reageren rent het andere hondje weg. Bertju heeft een berg haren in zijn bek waarmee je een pruik kon maken. Na enkele meters kijkt het hondje nog om of Bertju hem niet na komt. Bertju staat stijf van de adrenaline, staart bijna naast zijn lijf, zo van, kom maar op. Woohooo….die Bertju toch.
Yvonne en Kiki kwamen de winkel uit en hadden de herrie gehoord. Jaha dat was Bertju, zei ik.
Yvonne had een leuk shirtje gescoord dus tijd om dat te vieren met…..jawel een ijsje haha.
Het geheel kreeg ook nog een officieel tintje. De Duderstadtse burgemeester was ook aanwezig. Tevens ook een verslaggever. Een interview met de burgemeester en Peter Lok en Mario. Wat later zat de burgemeester nog lekker wat na te kletsen op het terras.
Het weer lijkt om te slaan. Donkere wolken pakken zich samen maar ook de zon liet zich wel zien. Af en toe had het al gedruppeld. Dakje van de emmer had ik al dicht gedaan. Toch is het tijd om een toertje te gaan maken. Local Mario zou het geheel voor gaan.
De sontagsruhe werd ineens verstoord. Remus, Sebring, Skytune en andere uitlaatsystemen waren hier debet aan. Wild-Bunch gaat een toertje maken en dat mogen ze horen. Onder toeziend oog van de lokale bevolking verlaten we plein.
Het duurt echter niet lang of de hele stoet is in wat kleinere stoetjes veranderd. Maakt niks uit, uiteindelijk zitten we straks weer allemaal aan de voederbak in “Zur Erholung”. De wegen liggen echter bezaaid met afgebroken takken en ander grut. Oppassen dus. Zo’n emmertje staat zo achterste voren. Neem daarbij dat het af toe flink regent. Kunnen Justin en Kiki over mee praten. Leuk zo’n schroefsetje hè Kiki. Laat Justin zo’n schroefsetje hebben, Kiki met Justin mee rijd en dan speelt Kiki’s blaas al snel parten. Via de gsm vraagt Kiki of we kunnen stoppen. Dan doen we dan ook. Net als hun de blaas hebben geledigd begint het weer te regenen, flink te regenen. Ondanks de regen toch een leuk toertje gemaakt.
En dan zitten we weer met z’n allen in het hotel. De verhalen over en weer. Elk tafeltje is bezet. Gezelligheid troef. De één zit al aan het bier, waaronder me, my self and I, de ander aan de koffie omdat er nog een avond rit wordt gereden. Etenstijd. En weer een goed gevulde trog. Het smaakt weer voortreffelijk. Is er een bak leeg, is die zo weer vol gemaakt door de dames van Zur Erholung. Niks en niemand komt ook maar iets te kort.
Na het eten gaat ieder weer z’n weg. de één gaat mee een rustig toertje maken, de ander heeft behoefte aan de wat snellere variant. Weer andere duiken hun kamer op, kortom, lekker doen wat je zelf wilt. Wij blijven lekker binnen zitten. Genieten van een pintje en wat uit de nek lullen. En dat wilt wel lukken hoor met wat alcohol achter de kiezen.
En dan, ik wist het nog niet, maar breekt het meest memorabele moment aan. Stephan en Loes staan bij ons aan tafel wat mee te kletsen. Waar gaat het over? Over de fot, what else. Lachend en gierend komt het onderwerp, sex op oudere leeftijd hahaha….ik zeg…oh dat gaat zo….d’rop,d’rin, d’ruit, d’raf, was lekker, goedenacht. We liggen in een deuk. Loes tegen stephan….heeeeee Jaap zegt wel goede nacht. Hahaha… Nou nou zeg ik, gaat het er zo aan toe bij jullie. En weer ligt alles plat. Stephan tegen Loes, ja jij ligt dan al te pitten waarop ik weer zeg, maak je het zo saai dan. Echt waar…..we zitten tegen buikpijn aan van het lachen. Loes tegen Stephan, heb jij al eens een sukkel horen praten….waarop uit het niets Gert-Jan zegt, heb jij al eens een lama horen schijten. Ik kwam niet meer bij zeg ik je, wat zeg ik, nu ik dit opschrijf lig ik weer in een deuk. Wat heb ik gelachen zeg. En zo gaat de avond verder en verder. Aan andere tafeltjes verschijnen de kleinere glaasjes alweer. Nog één biertje, nog één pafke en dan gaan wij te bed. Staan we buiten een pafke te roken. Hans, Ingrid, Dennis……. Ingrid heeft het koud en staat wat te bibberen. “heb je het koud” vraag ik aan Ingrid waarop Hans een opmerking geeft waarbij bij mij bijna al het eten terug komt van het lachen. “zet dat ding uit” zegt Hans….wwhaaaaa….. hoe kom je erop zeg hahaha. Time to sleep. Kom, drink nog eentje zegt Dennis. Ahum als ik daar aan toe geef dan zit ik morgen ook als een zombie aan het ontbijt, gaan we maar niet doen.
Luikes, goedenacht, slaap lekker, aufwienerschnitzel. Boh…..weldra liggen kroepie en ik in dromenland. Bertju natuurlijk ook. Oh oh wat een dag zeg.
Sontag.
Wat ben ik blij zeg dat ik niet toegegeven heb aan “nog één biertje”. Toch ietwat duf land ik weer op moeder aarde. Natuurlijk weer op een tijdstip waarbij de vogels ook nog pitten. Broek aan, peuk rollen en het balkon op. Mwèèhèè regen, en fris ook nog eens. Bakkie zetten. Even later zit ook Erik op het balkon. Gutemorgen. Bertju kijkt alsof hij spoken ziet. Ga maar kijken zeg ik tegen Bertju. Nee hoor, Bertju kijkt wel maar blijft staan waar die staat. Na een lekker bakkie de douche in. Heerlijk is dat. Verzorgt en wel ga ik naar beneden. Oeps, de deur is weer dicht. In de keuken hoor ik al wel gerommel. De vriendelijke dame maakt de deur open. Nog ein halbe stunde und dan früstück, zeg ik. Nein, zegt de vriendelijke dame, ab halb acht gibt es früstück. So spät…. Die dame ist ab sieben uhr hier….. ai ai. Na een rondje met Bertju zitten Erik en Jeroen ook al op het terras. Peukie roken, wederom wat dom lullen. De meeste, wat zeg ik, bijna iedereen gaat naar huis vandaag. Alleen Jeroen, Sandra, Yvonne en ik hebben nog een dagje. Het is 7.15 uur als de früstück dame aan komt lopen. We kunnen aan tafel, koffie staat klaar, eieren gekookt en roerbakei is ook klaar. Woohooo…. Roerbakei, roerbakei, heroine dealen opeen kinderboerderij......hahaha. Hans teeuwen hè.
Het is weer een feest. Ook voor Bertju. Lekker een stukje worst of een stukje kaas. Langzaam wordt Zur Erholung wakker. Auto’s worden al ingepakt, tassen staan al in de gang. Aan alles komt een end, zo ook aan dit weekend. Maar wij hebben nog een dagje. Het weer is redelijk. Af en toe wat wolken, af en toe wat zon, het is droog gelukkig.
De één na de ander vertrekt huiswaarts. De één rijd alleen de ander weer in een treintje.
En dan, dan is iedereen weg. een rare gewaarwording is dat. De rust is terug in Duderstadt. Het geluid van de laatste uitlaat horen we in de verte verstommen. Nog een bakkie Jeroen?
Wat gaan wij doen vandaag? That’s the question. Kunnen een toertje doen. Misschien de rider weer eens uit proberen? Jeroen en Sandra vinden het prima. Maakt niet uit waar we terecht komen, we zien wel. Weer is goed dus gaan met die banaan. Vraag me niet waar we overal geweest zijn maar het was een dag met alle elementen erin. Rustig door prachtige dorpjes, industrie terreintjes, maar ook de snellere stukken. Berg op en berg af in gestrekte draf waarbij het pppsssttt gehalte wel heel erg hoog was af en toe. Hoe leuk is het dan als de weg voor je vrij is. Je ff goed op het gas kan. Hoe mooi is het dat daar op die wegen 100km/h is toe gestaan? Heeeeeeel mooi. En zo wisselde het de hele dag af. Snel, sneller naar langzaam, relaxed. En dan kom je op een weg waar je niet in mag. Bord is echter verbleekt dat het bijna niet te zien is. Toch doen we de stoute schoenen aan onder het mom, we zien wel waar we uitkomen. Nou het is een prachtig stukje. Mooie vergezichten, mooie natuur, roofvogels in de lucht, zon op het bolletje, bijzondere bloemetjes in de wei en druk doende torretjes en ander insecten grut. Ideaal plekje om even te genieten van de rust, een fotoke te schieten en Bertju wat rond te laten snuffelen. Sandra kon haar hart ophalen op deze plek.
We gaan weer op pad. Nu richting hotel. Ook nu weer van relaxed tot gaaaaaaaaassssss erop haha.
Eenmaal bij het hotel blijken we toch wel moe te zijn van de dag. In het hotel voorzien we ons weer van de innerlijke mens. Ook nu weer is het eten van uitstekende kwaliteit. Genieten ten top.
Anton, die een trailer was gaan halen thuis, was ook weer onderweg naar Duderstadt. Rond 21.30 uur zou hij er wel zijn. Nah daar blijven we dus even op wachten. Wij bleven nog wat gezellig na tafelen. Biertje, pafke, ijsje voor de dames, oeps Jeroen had ook nog een ijsje hahaha. Dan nog even naar buiten en ja hoor, daar is Anton met een grote trailer voor zijn blue baby. Met ons allen nog even een laatste pint gedronken en dan is het echt tijd om te gaan slapen. Nog voor we naar boven gingen hebben we ons viltje af gegeven. Dat wordt een hele rekenarij hahaha….viltje is zo goed als vol. Nog één peukie bij ons op het balkon en dan is het echt bedtijd.
Montag,
Gaaaappppp goed geslapen. Wat langer gelegen als normaal. Snel de dompelaar in de mok, bakkie, pafke en douchen. Wil graag vroeg de weg op. Na een wederom een goed ontbijtje, spullen inpakken. Anton is er ook nog net bij.
We nemen afscheid van Jeroen, Sandra, Anton. Toedeloe, tot de volgende keer. Weldra ligt Zur Erholung achter ons. In Duderstadt de tank nog even vol gegooid en we gaan dan echt op pad huiswaarts. Helaas niet dakloos, regen troef. Jammer hoor maar je doet er niks aan. Oh oh na een tijdje beginnen de inzinkingen al op te doemen. Zeker als je niet wat door kunt rijden. Het is oppassengeblazen met dit weer. De één rijd angstig langzaam en de ander vliegt je voorbij. Ter hoogte van Düsseldorf staat de boel vast. Meteen de snelweg af, gaan we lekker binnendoor verder. Of dat nu zo leuk was? tom tom stuurde ons door van de achterbuurtwijken, niet echt mooi om te zien maar al snel zaten we op de open velden. Uiteindelijk weer de snelweg opgezocht maar het mocht niet baten. De vermoeidheid sloeg nu echt toe. Dan maar even de snelweg af, parkeerplaats op, pet op, achterover leunen en een hazenslaapje doen. Zaten toch al enkele uurtjes achter het stuur. Na ruim een half uurtje weer fris en fruitig de weg vervolgen. Laatste stuk echt het gas erop. Lekker hele stukken rond de 200km/h kunnen rijden wat dan weer lekker opschiet.
Endlich zuhause. Blij? Niet echt. Na 4 dagen genieten is het weer back to reality. Beide zijn we moe, Bertju is ook erg moe zo te zien. Hij moest poepen maar deed dat met de ogen dicht. Of was het al data lekkers wat hem parten begon te spelen. Anyway, emmer uitladen, spullen naar binnen, emmer de garage in en bankdrukken. Yvonne was even haarbed ingedoken.
Wat een mega vet weekend was het weer. Ondanks de kleine pech gevalletjes geen ongelukken. Iedereen weer veilig thuis. Maar wat hebben wij genoten zeg. Poen dubbel en dwars waard. Van de andere kant, hoe kunnen ze het doen voor die centen. Overdadig eten, veel gedronken, belangrijker nog, erg veel gelachen, genoten met leuke mensen om je heen. Met thuiskomen zoals Erik altijd zegt.
Als laatste, iedereen bedankt voor de gezelligheid. Volgende keer zijn we er zeker weer bij.
-
CelicaTwinCAm
- Zere vingers van het typen..
- Berichten: 548
- Lid geworden op: 12 mei 2013, 11:56
- Type MR2: SW20/21/22
-
CelicaTwinCAm
- Zere vingers van het typen..
- Berichten: 548
- Lid geworden op: 12 mei 2013, 11:56
- Type MR2: SW20/21/22
-
De achterbank
- Ik lul al aardig mee !
- Berichten: 162
- Lid geworden op: 11 okt 2008, 18:01
-
Green Goblin
- Berichten: 12095
- Lid geworden op: 22 dec 2006, 06:55
- Type MR2: AW11
- Contacteer:
